annemi aradım, blogumda adsız komentlere izin verdim, annemin çocukluk arkadaşının bana facebooktan attığı mesaja cevap yazdım ve adamın ankara siyasal'a gitmiş olmasını ilginç bularak profilinde yıllarımı geçirdim. kuş fotoğrafı çekmiş hep. ya da bir yerlerden bulup koymuş bilemiyorum.
bu yazıyı yazmamak için bayağı direndim aslında, çünkü ders çalışmama arzusunun büyüklüğünden bahseden milyonlar var ve onlarla hiç ilgilenmiyorum ama derdim söylenmediğinde beni öldürecek boyutlara geldi. 720 sayfa okumam gerektiğine göre sinema okumak ile hukuk okumak arasında hiçbir fark olmadığını savunabilirim. tabi hukuk okuyanların gerçekten bir boktan anladıklarını zannedip herkesi sıkmaları haricinde. gerçi sinema okuyanlar da bunu yapıyor yahu. hatta sinema okuyanlar sadece bunu yapıyorlar galiba.
markette bulabildiğim tek kazandibi light olduğu için günlük kazandibi yeme mutluluğum da gölgelendi. kazandibi kadar güzel bir şey yok ama. bence bu değerimizi dünya pazarında sergilemeliyiz. ama sadece bunu yani. sevgiler.