buraya en son 2014'te yazmışım. o zamandan beri burayı açıp yazdıklarımı okuduğumu da anımsamıyorum. galiba zaten artık kimse blog okumuyor ve yazmıyor.
8 yıl önceki düşünce biçimimle şu anki bayağı benzerlik gösteriyor. bu benim için pek iyi değil herhalde. 8 yılda bir arpa boyu yol almamışım falan gibi bir durum olabilir. Uzun süredir biri okusun diye bir şey yazmıyorum, word dosyasına yazıp sonra siliyorum yazdıklarımı. bu kötü bir eylem gibi gözükse de yazma kavramına bakışım hakkında olumlu bir fikir verebilir. yani birileri okumasa da yazmaya ihtiyaç duymam benim açımdan olumlu olabilir. veya olmayabilir de.
şimdi hayatımın uzun uzun yazmam ve bunu iş olarak algılamam gereken bir dönemine giriyorum, uzun metraj yazmalıyım. disiplinsiz bir aptal olduğum için ne yapacağımı biri bana söylemeden yapma kapasitem pek yok. her şeyi erteleyebildiğim kadar erteler ve son anda panik halde yapmaya çalışırım genelde. bununla övünmüyorum. bununla övünen insanlar var ama ben bununla övünmüyorum, bu durumu cool veya yaratıcı sürecin bir parçası olarak görmüyorum, sadece beyinsizlik bence bu. bunun altını çizmek isterim.
neyse. iş bitti, evdeyim ve evde olmak ve bir şey yapmamak boşluğa düşürücü. 1 yıldır neredeyse aralıksız çalışıyordum, şu an en azından bir ay falan durmam gerekiyor. bu durma sürecini nasıl değerlendireceğimi bilmiyorum. aklımda ilginç bir fikir yok, sosyal biri sayılmam ve televizyon bağımlısıyım. kendimi durdurmak için buraya yazmayı deneyeyim dedim. birilerinin okuması gerginliği belki beni daha çalışkan falan yapar. birileri okusun diye instagrama link koyacağım şimdi. halkımızı bu muhteşem edebi süreci gözlemleme keyfinden mahrum bırakmak istemem.
