sordum sarı çiçeğe

karpuz yerken kendimi biraz fazla kaptırdığımı düşünüyorum bazen. yukarıdaki fotoğrafı ben çektim ve özellikle sepya yaptım, zira sepya tonunu oldukça uygun buluyorum karpuzla ilişkimi tanımlamak açısından. gece yarısı ve kaşıkla karpuz yemek, sonra kaşıkla yenmiş karpuzu sinsice dolaba geri koymak hoş değil.

hayatım tam anlamlandıramadığım tuhaf bir yöne doğru kaymakta, izmire gittiğimden beri. sokak ortasında saç saça baş başa ( ne uzun bir deyim bu ) kavga ettim mesela, ben hem de. - ben sözcüğü burada vurgulandı ama siz bunu ben söylemeden de anlamıştınız bence ve bir cümlede çok fazla ben geçtiğinde aklıma hep ela gözlü benli dilber şarkısının haluk levent yorumu geliyor -

yani tatil geldi ve neşeli bir şey falan ama izmir de aksiyonlar kenti falan olmuştu sanki ve '' işaret parmağım düne göre daha uzun galiba '' tarzı düşüncelere bütün gün takılabilen benim gibi unaksiyonel ( evet şimdi türettim ) biri için oldukça değişikti bu durumlar. şimdi bu ilk post falan olduğu için bir şey bulamıyorum yazacak ama tekrardan blog yazmayı istiyorum cidden, dolayısıyla başka postlara artık diyorum, sevgiler.