yine işe girdim. maddi durum açısından eşit olduğum pek çok insanın on katı falan çalışma hayatı deneyimim var heralde bu yaşta. çok ama çok çalışıyorum ve çok yoruluyorum bazen, tükenmiş hissediyorum yani. ama tükenmiş hissetmek çürümekten yeğ sanırım.
uyanıp uyumak, bir şey yapmamak ve bir şey yapmadığına sinirlenmek döngüsü öldürüyor beni. her şey boş durmaktan iyi, yorgunluk, aptal insanlar, sırt ağrıları ve stres falan gerçekten boş durmanın yanında gül bahçesi kalıyor. ya da manyak olduğum için bana öyle geliyor. manyak lafı da, bu arada, bana çok ama çok komik geliyor.
otobüste ve yarım saatlik arada kitap okumaya çalışmak, yolda yürürken kahvaltı etmek ve otobüste '' yalnız'' kalacağımı düşünüp sevinmek falan iyi şeyler. hayat iyi, bazen güneş açıyor azıcık.
baharı içimde bir yerde çiçek kokularının rayihası sıkışıp kalmış gibi bekliyorum. güneşli günlerde evimin yokuşundan aşağı denize doğru koşmak istiyorum şimdi, yolda yaseminler, leylaklar, beyaz apartmanlarda balkon kahvaltıları, baharın neşeli insanları.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder