karakter aşınması

hiç geçmeyen bir yabaniliğim var. yıllardır tanıklarım hariç, insanlarla konuşmak ceza gibi geliyor. akıllı insanlarla konuşmak, akıllı olduklarını göstermeye çalışacaklar korkusuyla iki kat daha zor. 24 yaşımda artık kimseye sevdiğim yazarları saymak istemiyorum. konuşmadan anlaşmanın bir yolu olsa? konuşmak bana yoz hissettiriyor. tanışmak, kendini anlatmak, akıllıca espriler yapmak falan, berbat bir şey değil mi?