şimdi, sigara içmek arzusu ve mide bulantısıyla oturduğum bu kanepede, evvel zamanlarda kaç defalar, ne hislerle ve kimlerle oturduğumu düşünmeyi denedim. bir şeyleri anımsamak, zaman geri alınamayacağından sebep, şeylerin kendisinden daha hoş oluyor ya hep, kanepenin götürdüğü yerlerden ben de bir yerlere uzansam istedim fakat böyle şeyler düşünemeyecek kadar uyur gezer bir haldeyim.
küçük oda sigara dumanıyla doldu şimdi, ama herkes uyudu artık ve sigara içmenin de, mutsuz, uykusuz ve yalnız olmanın da kötü karşılanmayacağı gece iklimine girdik, şimdi sıcak ışıklar altında çekilmiş bir fotoğrafa bakarken hissedilenler gibi, insanın hiçbir şey düşünmeden geçirip mutlu olduğu günlerden birini düşünüyorum, güzel günleri düşününce insanın içine dolan o sıcaklık hissiyatını arayarak, ancak mide bulantımı artırmak haricinde bir etkisi olmadı.
chopini anladığımı düşünerek oturmak geliyor elimden sadece...